Η διαρροή νερού θα μειώσει την ανθεκτικότητα και την ασφάλεια της δομής της μηχανικής των κτιρίων, επειδή υπάρχουν κενά και ρωγμές στα προϊόντα τσιμέντου και υπάρχουν επίσης κενά και ρωγμές σε μπλοκ και κονίαμα. Το νερό εισέρχεται και αν η θερμοκρασία πέσει σε μηδενικούς βαθμούς κάτω, το νερό παγώνει σε πάγο και ο όγκος του επεκτείνεται κατά περίπου 90%, γεγονός που θα συμπιέσει άμεσα το υλικό, προκαλώντας το στρώμα επιφανείας του υλικού. Ταυτόχρονα, το υπόλοιπο νερό στο εσωτερικό συμπιέζεται, προκαλώντας συμπιεστική τάση μέσα στο υλικό, προκαλώντας ρωγμές ή περαιτέρω επέκταση των ρωγμών. . Όσο μεγαλύτερο είναι το πορώδες του υλικού, τόσο περισσότερες ρωγμές, τόσο μεγαλύτερη είναι η περιεκτικότητα σε νερό και τόσο μεγαλύτερη είναι η υγρασία του περιβάλλοντος, τόσο πιο σοβαρή είναι η κατάσταση. Καθώς αυξάνεται η διάρκεια ζωής, αυτή η κατάσταση γίνεται όλο και πιο σοβαρή. Ως αποτέλεσμα, η δεσμευμένη διατομή του υλικού συνεχίζει να μειώνεται, οι ρωγμές συνεχίζουν να αυξάνονται και να διευρύνονται και η ικανότητα φορτίου του υλικού συνεχίζει επίσης να μειώνεται. Η καταστροφή του προστατευτικού στρώματος σκυροδέματος θα προκαλέσει την διαβούλευση των χαλύβδινων ράβδων και η αποτελεσματική διατομή των χαλύβδινων ράβδων θα συνεχίσει να μειώνεται. Επιπλέον, ο όγκος των διαβρωμένων χαλύβδινων ράβδων θα επεκταθεί κατά περίπου 1-4 φορές, γεγονός που θα συμπιέσει το σκυρόδεμα, προκαλώντας περαιτέρω ρωγμές ή ρωγμές ή ακόμα και αποτυχία του προστατευτικού στρώματος σκυροδέματος. Όλα αυτά θα οδηγήσουν σε μειωμένη δομική ανθεκτικότητα και ασφάλεια. Η συλλογική βλάβη που προκαλείται από το νερό περιλαμβάνει την άμεση διείσδυση του νερού, τη διείσδυση των βρόχινων υδάτων, το τριχοειδές νερό και τη συσσώρευση τριχοειδούς υγρασίας που προκαλείται όταν η θερμοκρασία πέφτει στο σημείο δροσιάς, το νερό που απορροφάται από παράγοντες παραγωγής νερού ή η υγρασία που διαρρέει στον τοίχο από το έδαφος. Επιπλέον, η αρνητική επίδραση του νερού μπορεί επίσης να προκληθεί από την υγροσκοπικότητα των αλάτων και τη μόλυνση από μικροοργανισμούς.
Το νερό είναι μια καταστροφική επιρροή στα κατασκευαστικά δομικά υλικά όπως το σκυρόδεμα, η τοιχοποιία και η φυσική πέτρα. Τα παραδοσιακά υλικά στεγανοποίησης και στεγανοποίησης χρησιμοποιούν κυρίως οργανικά υλικά, όπως ασφάλτου, πλαστικές μεμβράνες στεγανοποίησης και ορισμένα μεταλλικά συστατικά για να σχηματίσουν μια συγκεκριμένη αδιάβροχη λειτουργία για τη σφράγιση και την προστασία του κτιρίου και των δομικών συστατικών του από την υγρασία και το νερό, γνωστές και ως αδιάβροχες μεμβράνες. Τα σύγχρονα υλικά στεγανοποίησης κτιρίων έχουν εξελιχθεί σε υλικά στεγανοποίησης με βάση το τσιμέντο, τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στην Ευρώπη για περισσότερα από 40 χρόνια, ειδικά στην κατασκευή ιστορικών κτιρίων. Τα κτίρια που πρέπει να προστατεύονται συχνά εκτίθενται σε κυκλική ή χρόνια υγρασία (επιφανειακά ύδατα, νερό διαρροής), χαμηλή υδροστατική πίεση (υπόγεια ύδατα) ή συνδυασμό υψηλότερων υδροστατικών πιέσεων μηχανικής. Η μοναδική αντοχή στο νερό των υλικών με βάση το τσιμέντο καθιστά αυτόν τον τύπο αδιάβροχου υλικού ιδιαίτερα κατάλληλο για υγρά δωμάτια στεγανοποίησης, δεξαμενές νερού και πισίνες. Λόγω της εξαιρετικής αντοχής τους στο νερό και τις καιρικές συνθήκες, χρησιμοποιούνται συχνά για προστασία εξωτερικής επιφάνειας.
Η βλάβη των υδρατμών στα κτίρια απαιτεί ότι τα κτίρια πρέπει να είναι αδιάβροχα και αναπνεύσιμα. Η υψηλότερη θερμοκρασία στις μαύρες στέγες το καλοκαίρι μπορεί να φτάσει τους 85 ° C. Κάτω από τις συνθήκες σφράγισης, το νερό θα προκαλέσει πίεση 1.46x108pa (1445 ατμόσφαιρες) στα γύρω κτίρια. Δεδομένου ότι τα κτίρια αποτελούνται κυρίως από ανόργανα υλικά όπως το πυριτικό άλατο, αυτά τα υλικά είναι πορώδη και αναπνεύσιμα, γεγονός που μπορεί να μειώσει σημαντικά την πίεση των υδρατμών στο κτίριο. Ωστόσο, η πίεση που παράγεται από τους υδρατμούς εξακολουθεί να είναι πολύ επιβλαβής για το κτίριο. Αυτός ο κίνδυνος είναι πολύ προφανής, ειδικά σε μέρη των κτιρίων με κακή διαπερατότητα αέρα. Η βλάβη των υδρατμών στα κτίρια συχνά προκαλεί το ξεφλούδισμα μεταξύ του αδιάβροχου στρώματος και του βάσης στρώματος, της διόγκωσης του αδιάβροχου στρώματος και της ρωγμής αλληλεπικαλυπτόμενων αρθρώσεων, με αποτέλεσμα να μειωθεί σημαντικά η διάρκεια ζωής του αδιάβροχου στρώματος και του νερού κάτω από το αδιάβροχο στρώμα .
Προκειμένου να προστατευθεί το κτίριο, είναι απαραίτητο να βρεθεί ένας παράγοντας στεγανοποίησης που μπορεί να αποτρέψει την είσοδο της υγρασίας από το εξωτερικό χωρίς να αναστέλλει την εξωτερική μεταφορά υγρασίας που σχηματίζεται μέσα. Οι εγχώριοι παράγοντες στεγανοποίησης που χρησιμοποιούνται σε αδιάβροχο κονίαμα μπορούν να χωριστούν σε τέσσερις κατηγορίες σύμφωνα με τα κύρια συστατικά τους: ① Στεγινάμενα παράγοντες που βασίζονται σε μεταλλικά άλατα χλωριούχου, τα οποία μπορούν εύκολα να προκαλέσουν διάβρωση χαλύβδινων ράβδων. ② Το πυριτικό νάτριο (αυτό το είδος αδιάβροχου κονιάματος είναι ένας παράγοντας στεγανοποίησης που βασίζεται σε γυαλί νερού). Αυτό το είδος αδιάβροχου κονιάματος γενικά χρησιμοποιεί μόνο το αποτέλεσμα ταχείας σύνδεσης και την προσκόλληση στη μηχανική για την επισκευή διαρροών και επιφανειακής επεξεργασίας. ③ Με βάση τα μεταλλικά άλατα με βάση το νερό (λιπαρά οξέα), αν και το κόστος μονάδας αυτού του τύπου προϊόντος είναι σχετικά χαμηλό, το κύριο μειονέκτημα του είναι ότι χρειάζεται πολύς χρόνος για να αναμειχθεί και είναι δύσκολο να διασκορπιστεί και να μειώνει σημαντικά τη δύναμη του προϊόντος τσιμέντου · ④ Οργανοσυριδονικός παράγοντας στεγανοποίησης, αυτός ο τύπος παράγοντα στεγανοποίησης έχει καλή απόδοση ανάμιξης, καθιστώντας το το κονίαμα στο σύνολό του είναι αδιάβροχο και διατηρεί μακροπρόθεσμες επιδράσεις. Δεν έχει αρνητικό αντίκτυπο στη δύναμη συγκόλλησης της επιφάνειας και είναι φιλική προς το περιβάλλον. Παρόλο που εμποδίζει την είσοδο της υγρασίας στο κονίαμα, διατηρεί επίσης το κονίαμα ανοιχτό και επιτρέπει στους υδρατμούς να διαχέονται.
Η δομή των πόρων είναι ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της σκληρυνόμενης πέτρας τσιμέντου. Ο παράγοντας στεγανοποίησης σιλικόνης σχηματίζει μικροκρυστάλλους στους μικροπόρους και τους τριχοειδείς πόρους μέσα στο κονίαμα για να εμποδίσει τη διείσδυση του νερού, επιτυγχάνοντας έτσι μόνιμη στεγανοποίηση του κτιρίου. Πρόκειται για έναν νέο τύπο παράγοντα στεγανοποίησης με άκαμπτο αδιάβροχο υλικό με καλές προοπτικές εφαρμογής. Μεταξύ των πολλών τύπων παραγόντων στεγανοποίησης, οι παράγοντες στεγανοποίησης σιλικόνης διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην οικοδόμηση στεγανοποίησης λόγω των εξαιρετικών υδρόφοβων, αντιρρυπαντικών, αντοχής και ανθεκτικότητας και ανθεκτικότητας. Μπορούν να ψεκαστούν σε επιφάνειες κατασκευής με τη μορφή υδατικών διαλυμάτων ή γαλακτωμάτων, ή μπορεί να είναι η μορφή σκόνης αναμειγνύεται άμεσα σε τσιμέντο ή σκυρόδεμα ως παράγοντα στεγανοποίησης και χημικά συνδυάζεται με το τσιμέντο για να σχηματίσει μια ισχυρή συνολική άκαμπτη στεγανοποίηση Βελτιώστε την στεγανοποίηση, την αντίσταση και τις καιρικές συνθήκες και την ανθεκτικότητα του κονιάματος και του σκυροδέματος.
